 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ўжо нясуць хлапчука у зямлянку:
У грудзёх рана сьмяртэльна была;
Там чакала Матуля ад ранку -
Пераведаць сыночка прышла.
Палажылі яго каля ганку.
Акрываўлены ён застагнаў‚
Ў рукі крыжык далі й адразанку
Й засьпяшаліся: - Хлопча‚ бывай!
Ня стрымалася Маці: - Мой сыну!
Дарагі мой! Радзімы ты мой!
Ты радзіўся ў ліхую гадзіну.
Як мне жыць будзе беднай адной?
Пакажы‚ ці вялікая рана?
Мабыць‚ моцна пячэ і баліць?
- Ужо жыцьцё маё Богам забрана‚
Родна Матка! Ня доўга мне жыць.
Не баліць рана гэтак‚ як путы‚
Што прынёс нам з Масквы бальшавік.
Ў кайданы зноў Краіна закута‚
Зноў пад паншчыну трапіў мужык.
Рана‚ што у грудзёх‚ мне салодка:
Ў ёй ратунак Радзімы мае.
Гуртам зьнішчым аковы-калодкі‚
Гэта рана нам волю дае.
А цяпер... Мая родная Матка‚
Паміраю!.. Навекі бывай!
Даруй‚ Бацькаўшчына! Родна хатка!
Даруй‚ родны народ!.. Родны Край!..
І памёр наш юнак‚ і ня ўбачыў‚
Як крывавіўся Край у асьцёх;
З цяжкаю ранаю‚ але без плачу
Ён аддаў маладое жыцьцё.
Слуцак, лістапад 1920
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
